Якуб КОЛАС,
«На ростанях»
«…дзе Піна падаецца ўбок зарэчных балот… Велізарны белы манастыр, збудаваны езуітамі ў шаснаццатым веку, і манастырскі будынак, дзе даўней жылі манахі, а цяпер змяшчаецца духоўнае вучылішча, узнімаюцца над роўнаддзю балот, становячы самы крайні паўднёвы рог Пінска.
Зацятаю грознасцю і панураю суровасцю вее ад гэтых старасвецкіх муроў, а манастыр мае выгляд непадкупнага вартаўніка аджытых рэлігійных традыцый старасветчыны. Як непарушная скала над морам, стаіць над балотамі гэты маўклівы волат, аглядаючы неасяжныя разлогі Пінскага Палесся на далёкія дзясяткі вёрст».
Александр БЛОК,
«Письма с фронта», 1916 г.
«С поля виднеется Пинск, вроде града Китежа, приподнятый над туманом белый собор, красный костел, а посередине – поменьше – семинария».
Федор Глинка
Чудесный Пинск! Твои раздолья
Достойны лучших мастеров.
Нигде не видел я привольней
Твоих раскидистых лесов.
Здесь Припять волны гонит в дали
У древних стен, вдоль берегов.
Чего они здесь не видали
Во глубине седых веков!
Подготовил Вячеслав ИЛЬЕНКОВ.
Фоторепродукция автора.