Зусім нядаўна ўраджэнец Пінска Аляксей Марахавец пасля дваццаці гадоў адсутнасці вярнуўся на сваю малую радзіму, каб прабегчы тут марафонскую дыстанцыю.
Аляксей зараз працуе і жыве ў Расіі, ён вынаходнік, экабудаўнік, бізнес-трэнер, а таксама спартсмен; заснаваў цэнтр інавацый Alex Technologies. Мае інавацыі (на ўзроўні карысных мадэляў і прататыпаў) у галіне энэргаэфектыўнасці, экабудаўніцтва, павышэння ўзроўню жыцця. Выкладае ў бізнес-школах Расіі праектнае экабудаўніцтва, а таксама дае майстар-класы па праектнаму кіраванню.
Аляксей гаворць, што любіць сваю малую радзіму і хоча прыцягнуць да яе ўвагу. Менавіта таму і вырашыў свой чарговы марафонны забег здзейсніць у горадзе над Пінай. Зараз Аляксею 42 гады, а займацца бегам пачаў у 38. Мне падаецца, гэта добры прыклад для моладзі і для жыхароў Пінска, ды й і краіны ў цэлым – весці здаровы лад жыцця ніколі не поздна.
– Чаму вы абралі менавіта бег?
– Для мяне ён у большай ступені імітуе жыццё. А тым больш марафоны – калі няма сіл, але ты ўсё роўна бяжыш. Жыццё – складаная рэч, у ім, як і ў марафоне, трапляюцца цяжкасці, якія неабходна пераадолець.
Стартаваў А. Марахавец у 11.15 на плошчы Леніна ў бок вуліцы Першамайскай, затым маршрут яго пралягаў ад Пасяніч да Аснежыц, адтуль праз вёску Добрая Воля да старога аэрадрому, а потым па вуліцах Ракасоўскага і Патрызанскай, па Набярэжнай фінішаваў з флагам г.Пінска ў 15.40 на плошчы Леніна. Гэтае кола аматар прабег двойчы.
– Было класна! Убачыў па новаму горад свайго дзяцінства, старыя і памятныя для мяне мясціны. Прыгожы горад. Як ён памаладзеў! Добра, што захаваліся гістарычныя месцы і помнікі. Гэта прыгожы горад, якія патрэбна любіць, пра які патрэбна гаварць. Ды й і сваю Радзіму – Беларусь – не трэба забываць. У нас цудоўная і прыгожая краіна.
У Аляксея Марахаўца не было мэты паставіць рэкорд. Бег ён з асалодай, любуючыся роднымі краявідамі. Увогуле, што тычыцца спорту, то Аляксей аддае перавагу больш экстрэмальным яго відам. Так, напрыклад, у 2005 годзе ён стаў рэкардсменам Расіі ў парашутным спорце па класе вялікіх фармацый і ў 2010 годзе падняўся на гару Манблан. А марафонскім бегам пачаў займацца ў 2013 годзе. На сёння ў яго “капілцы” ўжо некалькі дзесяткаў марафонаў і ўльтрамарафонаў. Ёсць у гэтай “капілцы” горныя марафоны і вайсковыя марш-кідкі. Найбольшую ўвагу выклікаў яго экстрэмальны “вулканічны марафон”, які быў здзейснены ў раёне вулканічнай актыўнасці ў Ісландыі. З 2015 года Аляксей Марахавец выступае ў якасці трэнера па падрыхтоўцы да марафонскіх забегаў.
У выніку мы бачым, што марафонны бег для Аляксея не асноўны занятак, а захапленне. Ды й яшчэ якое! Не кожны зможа паспрабаваць адолець марафонскую дыстанцыю нават па маладосці, а што гаварыць пра яго равеснікаў… Да таго ж яшчэ і мець мэтай нагадаць усяму свету, што вось ёсць такі цудоўны горад – Пінск. Гэта была цудоўная ідэя.
Ірына ДЗЕНІСОВІЧ
Фота Ганны ВЯРЭНІЧ